Kisah benar.....
Entry kali nie...mmg xde kena mengena dgn aku...tp aku rasa...ada part yg mmg leh aku amik sebagai pengajaran....
Al-kisah....member aku...lebih dikenali sebagai Cik C....yg aku kenali lebih dr 10 tahun....ketika kejadian nie berlaku...kami sama2 belajar di universiti yg sama walau pun course yg berbeza...tp slalu laa aku lepak2 n banyak buat aktiviti ngan beliau....baik ketika belajar mahu pun ketika waktu luang...
Dijadikan cerita...sebelum nie, Cik C tinggal di asrama....lepas dh setahun...dan atas dasar ingin hidup berdikari...beliau pun...pindah laaa ke sebuah rumah sewa..yg terletak...dlm 10 minit dgn menaiki kereta ke universiti.....selain beliau...terdapat beberapa roomates yg lain....yg turut sama2 hidup sebumbung kat umah sewa tu...since, mak ayah member aku nie....telah menghadiahkan sebuah kereta utk memudahkan perjalanan dr rumah ke uni.....maka...member2 yg lain turut menumpang sekali...dlm sesi ulang-aling...ke uni & rumah...serta sesi lain...waktu2 lapang...seperti bershopping etc....walaupun ada masa Cik C x perlu berada di universiti...tp...atas dasar setiakawan...Cik C turun ke uni..semata2 utk menjemput 'sahabat2' baik yg abih kelas di waktu malam....yg pasti bukan sekali dua...tp jd rutin beliau sebagai drebar x bergaji...kepada mereka2 ini....
seingat aku berkawan dgn Cik C....beliau seorng yg lembut hati..x berkira...dan slalu jer berbaik sangka dgn org...hatta musuhnya sekali pun.....aku pun x semulia beliau....statement aku nie...turut diakui oleh mereka2 yg rapat dgn beliau....dan ikhlas berkawan....
Dipendekkan laa cerita......satu hari....selepas pulang dr kelas.....Cik C...amat2 terkejut..melihat keadaan rumah yg kosong!!! erti kata lain...xde brg2...kecuali...brg2 milik beliau sahaja.....adakah pencuri masuk..etc??? bermacam2 persoalan yg bermain di fikiran beliau...ternyata...semuanya SALAH belaka.....'sahabat2' yg beliau dok antar..amik....serta berkongsi..TV..peti ais...telephone...rupa2nya...telah 'memberi peluang' kepada Cik C utk tinggal di rumah sewa itu seorng diri!!!!!! tanpa sebarang perkhabaran...dan berita.....
Bumi universiti...mmg x besar mana....jd...selepas beberapa hari kejadian missing in action tu...terserempak laa beliau ngan salah sorng 'sahabat2'nya itu...yg pelik...siap senggih...dan muka x bersalah...cakap....eh..sori..kami pindah dulu....mmg nk bgtahu....tp awak xde..g kelas...itu laaa jawapan yg diberikan oleh 'sahabat' itu....
"Sahabat2" beliau tidak hanya meninggalkan umah yg kosong...tidak lama selepas kejadian...Cik C mendapat surat cinta dr Telekom...yg berjumlah RM2000...hasil perkongsian kasih sayang antara 'sahabat2' beliau dgn kekasih2 hati mereka..........x lupa gak...kisah Cik C disensasikan....sbg pemangsa...dan mereka adalah mangsa....sungguh2 bijak...mereka2 itu...namun...usaha mereka tidak berjaya...kerana ramai yg boleh membezakan antara pasir dan mutiara........
Ceritanya panjang lagi...tp...jd short cut...lepas peristiwa berkenaan....Cik C...telah menjadi seorng yg boleh berkata "TIDAK".....jika beliau merasakan...perkara itu tidak perlu beliau lakukan...kerana....dlm dunia ini....pepatah "Buat baik berpada pada..." ada kebenarannya....selagi...kita boleh tolong...kita tolong...tp...ada limitnya....apa2 pun..keperluan diri dan keluarga...hendaklah didahulukan.....supaya esok x menyesal di kemudian hari......
Bila ku renung semula kisah Cik C....mmg ada part yg leh aku aplikasikan.....TQ Cik C kerana mengingatkan aku semula...kenapa...ada masa...kita perlu bersikap demikian......kerana...aku pun..hanyalah manusia biasa....punya tanggungjawab yg tersendiri.....
Al-kisah....member aku...lebih dikenali sebagai Cik C....yg aku kenali lebih dr 10 tahun....ketika kejadian nie berlaku...kami sama2 belajar di universiti yg sama walau pun course yg berbeza...tp slalu laa aku lepak2 n banyak buat aktiviti ngan beliau....baik ketika belajar mahu pun ketika waktu luang...
Dijadikan cerita...sebelum nie, Cik C tinggal di asrama....lepas dh setahun...dan atas dasar ingin hidup berdikari...beliau pun...pindah laaa ke sebuah rumah sewa..yg terletak...dlm 10 minit dgn menaiki kereta ke universiti.....selain beliau...terdapat beberapa roomates yg lain....yg turut sama2 hidup sebumbung kat umah sewa tu...since, mak ayah member aku nie....telah menghadiahkan sebuah kereta utk memudahkan perjalanan dr rumah ke uni.....maka...member2 yg lain turut menumpang sekali...dlm sesi ulang-aling...ke uni & rumah...serta sesi lain...waktu2 lapang...seperti bershopping etc....walaupun ada masa Cik C x perlu berada di universiti...tp...atas dasar setiakawan...Cik C turun ke uni..semata2 utk menjemput 'sahabat2' baik yg abih kelas di waktu malam....yg pasti bukan sekali dua...tp jd rutin beliau sebagai drebar x bergaji...kepada mereka2 ini....
seingat aku berkawan dgn Cik C....beliau seorng yg lembut hati..x berkira...dan slalu jer berbaik sangka dgn org...hatta musuhnya sekali pun.....aku pun x semulia beliau....statement aku nie...turut diakui oleh mereka2 yg rapat dgn beliau....dan ikhlas berkawan....
Dipendekkan laa cerita......satu hari....selepas pulang dr kelas.....Cik C...amat2 terkejut..melihat keadaan rumah yg kosong!!! erti kata lain...xde brg2...kecuali...brg2 milik beliau sahaja.....adakah pencuri masuk..etc??? bermacam2 persoalan yg bermain di fikiran beliau...ternyata...semuanya SALAH belaka.....'sahabat2' yg beliau dok antar..amik....serta berkongsi..TV..peti ais...telephone...rupa2nya...telah 'memberi peluang' kepada Cik C utk tinggal di rumah sewa itu seorng diri!!!!!! tanpa sebarang perkhabaran...dan berita.....
Bumi universiti...mmg x besar mana....jd...selepas beberapa hari kejadian missing in action tu...terserempak laa beliau ngan salah sorng 'sahabat2'nya itu...yg pelik...siap senggih...dan muka x bersalah...cakap....eh..sori..kami pindah dulu....mmg nk bgtahu....tp awak xde..g kelas...itu laaa jawapan yg diberikan oleh 'sahabat' itu....
"Sahabat2" beliau tidak hanya meninggalkan umah yg kosong...tidak lama selepas kejadian...Cik C mendapat surat cinta dr Telekom...yg berjumlah RM2000...hasil perkongsian kasih sayang antara 'sahabat2' beliau dgn kekasih2 hati mereka..........x lupa gak...kisah Cik C disensasikan....sbg pemangsa...dan mereka adalah mangsa....sungguh2 bijak...mereka2 itu...namun...usaha mereka tidak berjaya...kerana ramai yg boleh membezakan antara pasir dan mutiara........
Ceritanya panjang lagi...tp...jd short cut...lepas peristiwa berkenaan....Cik C...telah menjadi seorng yg boleh berkata "TIDAK".....jika beliau merasakan...perkara itu tidak perlu beliau lakukan...kerana....dlm dunia ini....pepatah "Buat baik berpada pada..." ada kebenarannya....selagi...kita boleh tolong...kita tolong...tp...ada limitnya....apa2 pun..keperluan diri dan keluarga...hendaklah didahulukan.....supaya esok x menyesal di kemudian hari......
Bila ku renung semula kisah Cik C....mmg ada part yg leh aku aplikasikan.....TQ Cik C kerana mengingatkan aku semula...kenapa...ada masa...kita perlu bersikap demikian......kerana...aku pun..hanyalah manusia biasa....punya tanggungjawab yg tersendiri.....
Comments
ikut bad pun...semuanya dia nak tolong...aku pun sama gak..tp..ada masa smpai keperluan sendiri pun terabai...huhuhu...jd bila cakap 'Tidak" tu..mesti rasa bersalah...tu laa dilemanya....tp selagi termampu...akan ku usahakan..
tp nak x nak..ada masa...mmg x dapek nak menolong...sbb urusan sendiri yg x selesai...betul kata ko...buat baik berpada2...